[Poradnik]Komputer dla grafika

ďťż

danzel - Cz 11 lut, 2010
" />Platforma

Wybór platformy sprzętowej jest często decyzją na całe zawodowe życie. Aktualnie wybór ten sprowadza się do dwóch możliwości â pecet albo coś z jabłkiem. Teza, że do grafiki najlepsze są maki, miała uzasadnienie w ubiegłym wieku, gdy faktycznie tylko Apple oferowało profesjonalne rozwiązania niezbędne dla grafików. Obecnie, gdy w makach siedzą procesory Intela i grafiki nVidii, różnica sprowadza się jedynie do innego systemu operacyjnego i szykownego opakowania. Przez kilkanaście lat pracy zawodowej miałem do czynienia z obydwoma platformami i jako skrajny pragmatyk uważam, że kopanie rowu pozłacaną łopatą niczym nie różni się od machania łopatą metalową. Pomijając lepszą prezencję kopiącego, uzyskany efekt jest identyczny. W praktyce dla klienta liczy się efekt pracy, a nie narzędzie â kto dziś wie, jakimi pędzlami malował Rembrandt? Daruj sobie podatek od jabłek, a różnicę w cenie przeznacz na dodatkowe wyposażenie czy poprawę parametrów poczciwego blaszaka.

Wielogodzinne projektowanie graficzne wymaga wygodnego stanowiska pracy, sporej mocy obliczeniowej, dużego monitora, użycia myszki â te wymagania mocno ograniczają rolę przeciętnego laptopa jako poważnej maszyny graficznej. W porównaniu z maszynami biurkowymi laptopy są też niezbyt podatne na gruntowne modernizacje. W tej rywalizacji desktop jest niekwestionowanym liderem. Z kolei laptop jest niezbędny, gdy trzeba np. zrobić poprawki projektu u klienta. Czy zatem musimy wydawać pieniądze na dwa komputery?

Jest alternatywa, ale korzystać z niej należy ze świadomością pewnych zależności i ograniczeń. Na rynku są dostępne mocne laptopy, które parametrami dorównują mocnym desktopom i mogą posłużyć jako jednostka centralna. Jeśli dodatkowo dokupimy duży zewnętrzny monitor, klawiaturę i mysz, uzyskamy funkcjonalną namiastkę desktopa i zarazem możliwość zabrania roboty w teren. Zaletą takiego rozwiązania jest fakt, że za określony budżet możemy kupić jedną maszynę zamiast dwóch średnich, oraz to, że wszystkie projekty mamy zawsze w jednym miejscu. Wada jest taka, że gdy już wybierzemy konkretną konfigurację laptopa, jesteśmy skazani na zamkniętą architekturę, ograniczone możliwości modernizacji i szybko postępujące starzenie się âźprzodującychâ w chwili zakupu technologii. Sam z bólem doświadczam uczucia, gdy pół roku po zakupie mój laptop już nie jest âźdebeściakiemâ i niewiele z tym mogę zrobić â jedyny sposób to regularna wymiana sprzętu, a to dość kosztowne hobby.

Jeśli więc laptop, to wartym uwagi rozwiązaniem są biznesowe maszyny Della (serie Latitude lub Precision), które dysponują odpowiednią mocą, a producent daje możliwość swobodnego skonfigurowania i wyposażenia sprzętu przed zakupem. Z kolei wybierając desktopa mamy ogromną swobodę â od markowych gotowych komputerów (dobry wybór dla osób ceniących święty spokój za drobną dopłatą

Priorytetem przy wyborze pudła powinna być funkcjonalność, łatwość dostępu i możliwości przyszłej rozbudowy maszyny. Wygląd to sprawa mniej istotna â świecące wentylatory i przezroczyste pokrywy nie podnoszą wydajności, i nie ułatwiają skupienia się na pracy. Chyba że komputer ma pełnić funkcję reprezentacyjną i podnosić prestiż właściciela

A zatem â obudowa przestronna, z zapasem miejsca na dołożenie następnego dysku czy większej karty graficznej. Luz we wnętrzu to łatwiejszy dostęp do podzespołów i skuteczniejsze chłodzenie. Niech poszczególne podzespoły nie blokują się wzajemnie â jeśli do wymiany pamięci trzeba wymontować DVD, to trafiłeś na kiepską obudowę . Mocowanie dysków i napędów najlepiej na zatrzaski lub sanki â bez śrubek.

Rezerwa mocy zasilacza to absolutna konieczność, jeśli nie chcesz pracować z gaśnicą pod ręką. Z czasem przybywa sprzętu i dołożenie kolejnego dysku lub montaż silniejszej karty graficznej może spowodować zgon komputera w obłokach siwego dymu. Wybierz obudowę z markowym, wydajnym zasilaczem o mocy 50% większej niż potrzebujesz dziś, żeby jutro nie rwać resztek włosów nad zgliszczami komputera.

Nie zapomnij o wentylacji obudowy. Wiatraki zasilacza i procesora to za mało, aby usunąć z pudła setki watów ciepła, produkowanego przez podzespoły. Producenci tańszych obudów często âźzapominająâ o dodatkowych wiatrakach, które zrobią w pudle porządny przeciąg â koniecznie trzeba nakłonić sprzedawcę, aby do naszego komputera zamontował dodatkowy wentylator. Już jeden 10-12 centymetrowy wiatrak na tylnej ściance może dać sprzętowi niezbędny oddech i zapobiec przegrzewaniu elektroniki. Dobrze chłodzony komputer niestety przypomina odkurzacz â ściąga cały kurz z całej okolicy i trzeba go regularnie czyścić. To dobry powód, by obudowa była również zamykana na zatrzaski.

Płyta główna, procesor, pamięć

Zazwyczaj przy wyborze komputera ekscytujemy się parametrami procesora czy karty graficznej, a często pomijamy osiągi płyty głównej. Efekt: nawet najszybszy procesor udusi się na słabej płycie z wolną szyną danych i nie rozwinie swojego potencjału. Po co ci Ferrari, gdy brakuje dobrych dróg? Zainwestuj najpierw w szybką i stabilną płytę główną â a raz na zawsze pozbędziesz się problemów z rozbudową komputera (statystycznie płyta jest najbardziej zasiedziałym składnikiem komputera i najczęściej to ona spowalnia system). Procesor czy pamięci zawsze można wymienić na szybsze w kilkanaście minut i to bez ingerencji w system â w przeciwieństwie do kłopotliwej i pracochłonnej wymiany płyty głównej . Sprawdź, czy płyta główna ma dostateczną ilość slotów na karty i czy obsłuży np. dwie karty graficzne, jeśli planujesz takie rozwiązanie w przyszłości.

Procesor powinien być jak najszybszy, ale spróbuj rozsądnie wyważyć jego cenę w stosunku do swoich potrzeb. Jeśli wydajność procesora nie przekłada się bezpośrednio na efekty finansowe twojej pracy, to nie ma sensu przepłacać za niewykorzystane sześć rdzeni .

Pamięci nigdy za wiele. Warto wyposażyć komputer w maksymalną ilość pamięci obsługiwaną przez portfel i system operacyjny â uzyskasz większą prędkość pracy i ograniczysz zużycie dysku. Jeśli budżet jest ograniczony, raczej kup 4GB wolniejszej pamięci zamiast 2GB superszybkiej. Powód jest prosty â programy najpierw korzystają z dostępnej pamięci operacyjnej, zanim zaczną młócić dyskiem, magazynując na nim bieżące dane. A ponieważ pamięć jest o wiele szybsza od dysku, system z dużą pamięcią będzie pracował płynniej, niż system odwołujący się do dysku. Powyższe rozważania niekoniecznie odnoszą się do komputerów z dyskami SSD, które nie mają części mechanicznych i oferują szybkie transfery danych, ale na razie ich ceny nie skłaniają do spontanicznych zakupów.

Karta graficzna

Do projektowania płaskiego, dwuwymiarowego, wystarczy przeciętna karta graficzna â pod warunkiem, że pozwala na obsługę pełnej gamy kolorów i ich kalibrację. Zamiast płacić za shadery i CUDA, śmiało można kupić jakiś starszy model dobrego producenta, pamiętając o aktualizacji sterowników. Grafika 3D i animacja to już większe wyzwania â wprawdzie obliczenia to nadal domena procesora, ale niektóre programy potrafią korzystać z GPU karty graficznej do akceleracji renderowania i szybka karta staje się wskazana. Natomiast jeśli artysta grafik po godzinach lubi postrzelać do złych potworów, to silna karta jest absolutną koniecznością â a w pracy jej potencjał na pewno się nie zmarnuje .

Sporo kart graficznych oferuje więcej niż jedno wyjście wideo. Jeśli tylko karta daje tę możliwość, warto pomyśleć o podłączeniu dwóch monitorów â jeden ekran pracuje jako przestrzeń robocza, a drugi wyświetla narzędzia, palety i podręczne dokumenty źródłowe czy notatki. To pozwala pracować bez zasłaniania sobie projektu pozostałymi otwartymi oknami.

Phil - Cz 11 lut, 2010
" />Skąd to wziąłeś?

danzel - Cz 11 lut, 2010
" />a co?

Phil - Cz 11 lut, 2010
" />http://www.komputerwfirmie.org/article/ ... rafika.htm

danzel - Cz 11 lut, 2010
" />ja mam to z forum wielotematycznego

Phil - Cz 11 lut, 2010
" />Na drugi raz pisz skąd kopiujesz, bo mogą być nieprzyjemne konsekwencje ze strony autora.

Darmowy hosting zapewnia PRV.PL