Slayer

ďťż

Slayer

Cień_Anioła - 29 cze 2009, o 11:02
Slayer (ang. Zabójca) – amerykańska grupa muzyczna wykonująca thrash metal, powstała w 1981 roku w Huntington Park (przedmieścia Los Angeles). Zespół powstał z inicjatywy gitarzysty Kerry'ego Kinga, który do współpracy zaprosił gitarzytę Jeffa Hannemana, pochodzącego z Kuby perkusistę Dave'a Lombardo oraz basistę i wokalistę Chilijczyka Toma Araya. Już w początkowym okresie działalności muzycy rozwinęli własny styl oparty na intensywnych partiach gitar z partiami solowymi wykonywanymi przy użyciu tremola oraz charakterystyczny śpiew wokalisty zespołu.

Cztery z dziesięciu albumów grupy zyskały status złotej płyty. Wieloletnim współpracownikiem grupy był producent muzyczny Rick Rubin współpracujący również z takimi grupami jak Beastie Boys, LL Cool J, Metallica czy System of a Down.

Slayer wraz z grupami Metallica, Anthrax i Megadeth zaliczany jest do tzw. "Wielkiej Czwórki" thrash metalu, wywierając wpływ i inspiracje dla przyszłych wykonawców nurtu takich jak Chimaira, Mnemic czy Vader.

Muzycy :

Obecny skład zespołu :

* Kerry King – sześciostrunowa i siedmiostrunowa gitara elektryczna (1981-)
* Jeff Hanneman – sześciostrunowa gitara elektryczna (1981-)
* Tom Araya – czterostrunowa gitara basowa, wokal (1981-)
* Dave Lombardo – perkusja (1981-1986, 1987-1992, 2002-)

Byli członkowie zespołu :

* Paul Bostaph – perkusja (1992-2001)
* John Dette – perkusja (1996-1997)
* Tony Scaglione – perkusja (1986–1987)

Historia :
Kerry King podczas koncertu w 29 czerwca 2008 roku
Jeff Hanneman podczas koncertu w 24 marca 2007 roku
Tom Araya podczas koncertu na festiwalu Gods of Metal w roku 2008
Były perkusista grupy Slayer, Paul Bostaph w której występował w latach 1992-2001

Grupa powstała 1981 roku w Huntington Park na przedmieściach Los Angeles z inicjatywy gitarzysty Kerry'ego Kinga. Muzyk który do współpracy zaprosił gitarzytę Jeffa Hannemana, pochodzącego z Kuby perkusistę Dave'a Lombardo oraz basistę i wokalistę Chilijczyka Tom Araya. W początkowym okresie działalności zespół grał covery utworów Iron Maiden, Judas Priest oraz zespołów punkrockowych[3]. 25 marca 1982 roku w Southgate Highschool w Los Angeles zespół dał swój pierwszy koncert.

27 sierpnia 1983 w Los Angeles podczas koncertu w klubie Woodstock na zespół zwrócił uwagę Brian Slagel właściciel wytwórni muzycznej Metal Blade Records gdy ta wykonywała utwór "Phantom of the Opera" z repertuaru grupy Iron Maiden. Slagel wkrótce zaproponował im nagranie utworu na kompilację Metal Massacre 3 na której ukazał się utwór Aggressive Perfector. W listopadzie tego samego roku grupa rozpoczeła relizację debiutanckiego albumu pt. Show No Mercy wydanego w grudniu 1983 roku nakładem Metal Blade Records w USA oraz początkiem 1984 w Europie. Album został wyprodukowany przez Briana Slagela, koszty nagrań pokrył natomiast sam zespół z środków, które zgromadził basista Tom Araya pracując jako terapeuta w miejskim szpitalu oraz pożyczki udzielonej przez ojca gitarzysty Kerryego Kinga[4]. Zaraz po nagraniu albumu wynajętym vanem oraz samochodem Camaro należącym do basisty Araya, zespół wyruszył w swoją pierwszą trasę koncertową No Mercy Tour. Pieniądze uzyskane z koncertów pozwoliły jedynie na jej kontynuację, m.in. zakup żwyności.

Po powrocie z trasy koncertowej grupa nagrała trzy nowe kompozycje "Chemical Warfare", "Captor of Sin" oraz "Haunting the Chapel" z tekstami inspirowanymi brytyjska grupą Venom[5]. Utwory zostały opublikowane w 1984 roku na minialbumie Haunting the Chapel, który został wydany za sprawą Slagela zadowolonego z sukcesu debiutanckiego albumu Show No Mercy, który sprzedał się w nakładzie 40 000 egzemplarzy[6]. W 1985 w Eldorado Studios w Hollywood grupa przystapiła do nagrań drugiego albumu zatytułowanego Hell Awaits poprzedzonego wydanym tego samego roku minialbumem koncertowym Live Undead zawierającym sześć nagrań z koncertu w Nowym Jorku w ramach trasy Haunting North America Tour. Płyta została zrealizowana we współpracy z inżynierami dÄ˝więku Bernie Grundmanem, Eddym Schreyerm oraz Billem Metoyerem. Wkrótce grupa wyruszyła w trasę koncertową Combat Tour wraz z grupami Venom i Exodus. Album będący rozwinięciem formuły z poprzedniego albumu prezentował dosadniejsze teksty o wydÄ˝więku satanistycznym. Sam zespół natomiast cieszył się coraz większą popularnością zyskując 100 000 nabywców swego drugiego albumu. Wkrótce muzycy podpisali kontrakt płytowy z należącą do Russella Simmonsa wytwórnią muzyczną DefJam Records, z zespołem nawiązał również współpracę producent muzyczny żydowskiego pochodzenia Rick Rubin współpracujący ówczas z grupami muzycznymi z nurtu hip hop takimi jak Run DMC, Public Enemy czy Beastie Boys.

W 1986 roku z Rubinem i inżynierem dÄ˝więku Andym Wallacem grupa przystapiła do prac na trzecim albumem zatytułowanym Reign in Blood, który ukazała sie 7 paÄ˝dziernika tego samego roku nakładem DefJam Records w USA opatrzony okładką wykonaną przez Howie Weinberga. W Europie natomiast płyta została wydana rok póÄ˝niej. Na albumie ukazały się m.in. utwory traktujący o zbrodniarzu wojennym Josefa Mengele "Angel Of Death" będący przyczyną póÄ˝niejszych oskarżeń zespołu o propagowanie ideologii nazistowskiej; "Raining Blood" czy "Postmortem", które przez cały okres wieloletniej dziłalności grupy Slayer zawsze były wykonywane podczas koncertów. W ramach promocji album grupa zrealizowała pierwszy teledysk do utworu "Criminally Insane" w reżyserii Deana Karra oraz wystąpiła podczas trasy koncertowej Reign in Pain wraz z kanadyjską grupą Overkill w USA oraz Malice w Europie. Promowany album cieszył się dużą popularnością sprzedając się w nakładzie 500 000 egzemplarzy w USA, był to również pierwszy album Slayer który uzyskał status złotej płyty. Wkrótce potem z grupy odszedł perkusista Dave Lombardo skarżący się na niskie zarobki oraz sytuację rodzinną[4]. Kubańczyka zastąpił perkusista grupy Whiplash Tony Scaglione.

W 1987 roku do grupy za namową żony powrócił Dave Lombardo, z którym w składzie zespół odbył szereg koncertów na całym świecie. W grudniu tego samego roku ponownie we współpracy z Rickiem Rubinem w Hit City West w Los Angeles muzycy przystapili do nagrań czwartego albumu. Realizację nagrań zakończono w lutym 1988 roku, pięć miesięcy póÄ˝niej dnia 7 lipca ukazał się album South Of Heaven z traktującym o aborcji utworem "Silent Scream" oraz "Behind the Crooked Cross" będący odpowiedzią zespołu na falę krytyki, która spłyneła na zespół w związku z kontrowersyjnymi tekstami utworów, które ukazały się na poprzednim albumie. Do tytułowego utworu zrealizowany został teledysk w reżyserii Di Puglia Gerarda. Była to również pierwsza płyta, na którą muzykę i teksty tworzył poza duetem King i Hanneman również Tom Araya. Tego samego roku grupa wyruszyła na trase koncertową World Sacrifice Tour.

W styczniu 1990 roku grupa przystąpiła do prac nad piątym albumem zatytułowanym Seasons In The Abyss. Proces nagraniowy zakończony w czerwcu tego samego roku miał miejsce w Hit City West, Hollywood Sound oraz Record Plant w Los Angeles. Płyta powstała we współpracy z Rickiem Rubinem, inżynierem dÄ˝więku Andym Wallacem w asyście Chrisa Richa, Davida Tobocmana i Allena Abrahamsona, mastering wykonwał Howie Weinberg, okładke przygotował Larry Carroll, zdjęcia zespołu wykonała natomiast Sunny Bak. Płyta Seasons In The Abyss ukazała się 9 paÄ˝dziernika 1990 roku, zyskując uznanie wśród krytyków muzycznych. W Stanach Zjednoczonych album sprzedał się w nakładzie 1 000 000 kopii zyskując status złotej a następnie platynowej płyty. Do tytułowego utworu zrealizowany został teledysk w reżyserii Di Puglia Gerarda. Tego samego roku zespół wyruszył w trasę koncertową Clash Of The Titans w USA wraz z grupami Megadeth, Suicidal Tendencies i Testament oraz w Europie wraz z grupami Megadeth, Anthrax i Alice in Chains.

W 1991 roku ukazał się dwupłytowy album koncertowy Decade of Aggression zawierający utwory z trzech koncertów zespołu zarejestrowanych 14 paÄ˝dziernika 1990, 8 marca i 13 lipca 1991 roku odbytych w ramach trasy koncertowej Clash of the Titans promującej wydawnictwo Seasons In The Abyss. Tego samego roku grupę opuścił Dave Lombardo którego zastąpił Paul Bostaph występujący poprzednio z grupą Forbidden. Z nowym perkusistą w składzie zespół wystąpił w 1992 roku na festiwalu Monsters of Rock oraz po raz pierwszy w Polsce, 18 sierpnia na hali MOSir w Zabrzu. W 1993 roku na potrzeby ścieżki dÄ˝więkowej do filmu Judgement Night w reżyserii Stephena Hopkinsa grupa nagrała utwór pt. "Disorder" z gościnnym udziałem amerykańskiego rapera Ice T.

27 września 1994 roku nakładem American Recordings ukazał się szósty album grupy Divine Intervention promowany teledyskami do utworów "Killing Fields" i "Serenity in Murder" w rezyserii Di Puglia Gerarda oraz "Dittohead" w reżyserii Jona Reissa. Na albumie ukazał sie m.in. utwór pt. "SS-3" opowiadający o Reinhardzie Heydrichu. Wydawnictwo uzyskało status złotej płyty sprzedając się w Stanach Zjednoczonych w nakładzie 800 000 egzemplarzy. Pod koniec tego samego roku grupa wyruszyła w trasę koncertową European Intourvention podczas której 2 grudnia po raz drugi wystąpiła na hali MOSir w Zabrzu, a następnie na początku roku 1995 odbyła trasę w USA wraz z grupami Biohazard i Machine Head, również w 1995 Slayer wystąpił podczas festiwalu w Donington. 28 maja 1996 ukazał się album Undisputed Attitude promowany teledyskiem do utworu "I Hate You" w reżyserii Di Puglia Gerarda, zawierał interpretacje utworów wykonawców punkrockowych takich jak Minor Threat, D.R.I. i The Stooges oraz trzy nowe utwory "Can't stand you", "DDAMM" skomponowane przez Jeffa Hannemana na potrzeby nie zrealizowanego pobocznego projektu i "Gemmini". Wkrótce po nagraniu albumu grupę opuścił perkusista Paul Bostaph, zastąpił go John Dette z którym grupa w 1996 roku wystąpiła podczas objazdowego festiwalu Ozzfest. W styczniu 1997 Bostaph powrócił do zespołu, który wziął udział w nagraniach utworu "No Remorse (I Wanna Die)" wraz z grupą Atari Teenage Riot na potrzeby ścieżki dÄ˝więkowej do filmu pt. Spawn w reżyserii Marka A.Z. DippĂŠ.

9 lipca 1998 roku ukazał się nagrywany w Oceanway Studios i Hollywood Sound na przestrzeni 1997 i 1998 roku album Diabolus In Musica debiutując na 31 listy Billboard US Top 100. We wrześniu zespół rozpoczął trasę koncertową po Azji, Australii i Europie dająć również 25 paÄ˝dziernika koncert w Katowicach. Cały rok 1999 zespół spędził na intensywnym koncertowaniu. Odbył trasy po Stanach Zjednoczonych oraz ponownie zagrał podczas objazdowego festiwalu Ozzfest. W 2000 roku ukaza się ścieżka dÄ˝więkowa do filmu Dracula 2000 w reżyserii Patricka Lussiera na której został opublikowany utwór "Bloodline". Tego samego roku grupa przystapiła do pracy nad albumem pt. God Hates Us All wydanym 11 września 2001 roku nakładem wytwórni muzycznej American Recordings, promowanego przez teledysk do utworu "Bloodline" w reżyserii Evana Bernarda. Przed premierą ósmego albumu zespół wystąpił podczas trasy koncertowej Extreme Steel Tour wraz z grupą Pantera. Również w 2001 roku Slayer opuścił perkusista Paul Bostaph. Muzyka zastąpił po jedenastu latach nieobecności w zespole Dave Lombardo. 29 maja 2002 zespół wystapił w katowickim Spodku podczas festiwalu Ozzfest[7] oraz ponownie 12 czerwca w warszawskim klubie Stodoła.

30 czerwca 2005 po raz szósty grupa wystąpiła w Polsce w warszawskim klubie Stodoła[8]. 15 lipca 2006 zespół rozpoczął trasę Slayer's Unholy Alliance Tour: Preaching to the Perverted. Wraz z grupą wystapiły takie grupy jak Lamb Of God, Children of Bodom, Mastodon i Thine Eyes Bleed. Początkowo rozpoczęcie planowane było na 6 czerwca 2006, jednak zostało opóÄ˝nione rekonwalescencją Toma Araya po operacji woreczka żółciowego. 8 sierpnia 2006 roku ukazał się kolejnym album grupy zatytułowany Christ Illusion[9], w ramach promocji zrealizowany został teledysk do utworu "Eyes of the Insane" w reżyserii Tonyego Petrossiana. Był to pierwszy od 1990 roku album nagrany w oryginalnym składzie, zaś w dniu premiery album zadebiutował na piatym miejscu listy Billboard 200[10]. 5 czerwca 2007 roku po raz siódmy zespół wystąpił w Polsce w katowickim Spodku podczas Mystic Festival[11].

Instrumentarium :
Dave Lombardo podczas koncertu wraz z grupą FantĂ´mas 20 stycznia 2007 roku
Na zdjęciu zestaw perkusyjny Dave'a Lombardo firmy Tama model Artstar Custom w kolorze czarnym

Perkusista grupy Dave Lombardo gra na talerzach perkusyjnych firmy Paiste w zestawie 15 cali RUDE Sound Edge Hi-hat (Custom), 18 cali 2002 Novo China, 16 cali RUDE Crash/Ride, 17 cali RUDE Crash/Ride, 18 cali RUDE Crash/Ride, 22 cali Signature Power Ride, 13 cali Signature Mega Cup Chime; bębnach japońskiego producenta Tama z serii Artstar Custom w zestawie 18x24 cali Bass Drum, 18x24 cali Bass Drum, 5.5x14 cali, Bronze Snare Drum (werbel) (PBZ355), 9x12 cali tom-tom, 10x13 cali tom-tom, 11x14 cali tom-tom, 12x15 cali tom-tom, 16x18 cali floor tom, 16x20 cali floor tom[12].

Muzyk ponadto korzysta z osprzętu firmy Tama w zestawie Iron Cobra Power Glide Single Pedal x2 (HP900P), Iron Cobra Lever Glide Hi-Hat Stand (HH905), 1st Chair Wide-Rider Drum Throne (stołek) (HT530)[12]. Swym nazwiskiem perkusista synguje ponadto serię pałeczek perkusyjnych Pro-Mark TX2BXN Dave Lombardo, wykonane z drewna hikorowego z nylonowymi główkami (Długość: 16 1/8 cala; ÂŚrednica: 0.630 cala) (TX2BXN)[13].

Jeff Hanneman używa wzmacniaczy gitarowych firmy Marshall model JCM-800, oraz kolumn czterogłośnikowych również firmy Marshall opartych na głośnikach firmy Celestion model G12T-75 oraz systemu efektów gitarowych MXR Super Comp, MXR Smart Gate, MXR 10 band EQ, przystawek gitarowych EMG 81/85 i EMG SPC Mid-Boost circuit, gitary firmy Jackson Custom Shop Soloist z dwoma przystawkami EMG, strun gitarowych D'Addario 009-042, systemu bezprzwodowego Shure, Eventide H3000S Harmonizer, pedału wah-wah Dunlop model Crybaby From Hell, kabli Monster, mostków firmy Kahler oraz własnej sygnowanej gitary ESP Jeff Hanneman Signature model[14].

Kerry King używa gitar firmy B.C. Rich model KKV[15] oraz Warlock KKW[16], wzmacniaczy gitarowych Marshall JCM-800 2203KK Custom Amps z głośnikami Celestion G12K-100 and Vintage 30 Speakers, strun gitarowych Dunlop 013-058 Strings, przystawek gitarowych EMG 85 i 89, Fernandes Sustainer, neseserów TKL Cases, efektów gitarowych MXR Smart Gate Pro, MXR KFK 10 band EQ, systemów bezprzewodowych Shure UHF, Kahler Tremolo Systems, kabli Monster, kostek gitarowych In Tune Guitar, pedałów efektów BOSS RGE-10 Graphic Eq, kolumny głośnikowej Marshall Mode Four 4x12" z głośnikami Celestion 12, efektów Dunlop DCR-1SR Rack Crybaby Wah, Dunlop Kerry King Q-Zone pedal, Dunlop Zakk Wylde Signature Wah Pedal oraz Dunlop Dimebag Darrell Signature Wah Pedal.

Tom Araya gra na sygnowanych gitarach basowych ESP[17] i B.C. Rich[18], używa ponadto wzmacniaczy Ampeg SVT amplification, kolumn głośnikowych Ampeg, przystawek gitarowych EMG i Bartolini, strun D'Addario oraz akcesoriów D'Andrea.

http://www.youtube.com/watch?v=CUDWLp1yIWw

http://www.youtube.com/watch?v=G0AGUywH ... re=related

Slayer - bez wątpienia bardziej dziki niż Metallica!!!

Lucyfer - 29 cze 2009, o 11:57
yeah stary dobry slayer

Darmowy hosting zapewnia PRV.PL